Budizam je ne samo religija, već i filozofsko učenje koje je nastalo u Indiji u 6. veku pre Nove ere. Osnivač je Sidarta Gautama, mudrac koji je u 35. godini doživeo jedinstveno iskustvo – potpunu budnost, odnosno oslobođenje uma. Zbog toga je postao poznat kao Buda, tj. “budni”. Probuđenje iliti sagledavanje istine je postalo i osnovni cilj Budizma.
Tokom godina, Budizam se iz Indije, najpre, proširio na centralnu, južnu, istočnu i jugoistočnu Aziju, da bi početkom 20. veka stigao u Evropu i Ameriku. Procenjuje se da danas u svetu postoji oko 350 miliona Budista. Najvećim delom su u Kini, Japanu, Tajlandu i Vijetnamu. Samim tim, u ovim krajevima su zastupljena karakteristična verovanja o životu i smrti, bez obzira što postoje male razlike između kineske i sahrane na Tajlandu i Vijetnamu.
Po čemu se izdvajaju budističke sahrane otkriva vam pogrebno preduzeće Drnda Internacional.
U osnovi budističke sahrane je verovanje o krugu života
Budisti veruju da su život i smrt deo ciklusa poznatog kao samsara, pa nečije delovanje u ovom životu, kao i u svim prethodnim inkarnacijama utiče na buduću reinkarnaciju. Težnja svih je da se oslobode želja i predstava o sebi. Čineći to, čovek se oslobađa i samsare (ciklusa smrti i ponovnog rađanja). Tada postiže prosvetljenje i stanje nirvane.
Prema budističkoj tradiciji, idealno je da se smrt dogodi u mirnom okruženju. Zbog toga, kada se ona može naslutiti, članovi porodice i bliski prijatelji okupljuju se u kući osobe koja umire. Imaju zadatak da mu pruže udobnost pre nego što nastupi smrt, ali i da mu pomognu da razmisli o svojim dobrim delima u ovom životu koja su osnova za novo rođenje.
S obzirom da je smrt prirodan i neizbežan deo životnog ciklusa, onaj ko se priprema na ovaj put spokojno prihvata svoju sudbinu.
Priprema budističke sahrane
Posle smrti pokojnika ne treba dirati, uznemirivati ili pomerati na bilo koji način, jer se veruje da je potrebno još 3 do 8 sati da duh napusti telo.
Tek kada se potpuno ohladi telo počinje priprema sahrane. Čak i tada je važno da se telom rukuje vrlo nežno, kako ne bi razbesneli njegov duh, što bi moglo ometati ponovno rođenje u višem carstvu. Preminuli se kupa i oblači ne u otmenu, već odeću koju je nosio svakog dana. Zatim se smešta u sanduk, koji je obavezno otvoren, jer sledi bdenje. U blizini se postavlja slika pokojnika, slika Bude, sveće, cveće, voće i tamjan.
Nakon što izjave saučešće porodici, posetioci ulaze u sobu u kojoj se nalazi pokojnik kako bi se poklonili u znak poštovanja.
Budističke sahrane su jednostavne, ali dostojanstvene
Ceremonija sahrane se održava dan po bdenju. Iako je kremiranje široko rasprostranjeno, u Budizmu je priznat i klasični ukop, pa preminuli i njegova porodica mogu sami da donose odluku o načinu sahranjivanja.
Ako je telo kremirano, ožalošćeni sakupljaju pepeo u urnu koja se ostavlja u kolumbarijum, čuva u vrtu sa urnama ili se prosipa po zemlji ili na moru, zavisno od želje pokojnika.
Ono što izdvaja budističke sahrane jeste i odeća za žaljenje. Dok se u većini religija nosi crnina, kod Budista članovi porodice su u obavezi da obuku belo odelo, bez nakita i ukrasa. Ostali prisutni nose tamniju garderobu, pri čemu treba izbegavati crvenu boju, jer ona simbolizuje radost.
U budističkoj tradiciji treći, sedmi, četrdeset deveti i stoti dan nakon sahrane namenjeni su za održavanje službi preminulom. Nakon toga se završava period žalosti.
Pogrebno preduzeće Drnda Internacional ima višegodišnje iskustvo u organizovanju sahrana različitih vera i običaja. Stojimo vam na raspolganju svih 24 časa, 7 dana u nedelji.
