Svaki narod određuje kulturno i versko nasleđe, pa svi običaji, shvatanja i verovanja proističu iz njih. Ona uključuju ne samo način života, već i sahranjivanja, jer je smrt sastavni deo čovekovog postojanja, što su pokazale sahrane kroz istoriju.
Iako se tradicija sahranjivanja, pa i običaji nakon sahrane poštuju kod svakog preminulog, organizovanje sahrana crkvenih poglava se izdvaja.
Šta one obuhvataju otkriva vam pogrebno preduzeće, Drnda Internacional.
Sahrane crkvenih poglavara Rimokatoličke veroispovesti
Katolička crkva, poznata i kao Rimokatolička, najveća je hrišćanska crkva na svetu. Ujedno, i najstarija, jer je nastala u 1. veku na teritoriji Rimskog carstva. Njen vrhovni poglavar je papa koji se nalazi na čelu Svete stolice i smatra se naslednikom Svetog apostola Petra.
Vatikan je veoma zatvorena država-grad. Mnoge tajne ostaju unutar njenih zidina i nisu dostupne ne samo običnim građanima, već i mnogim sveštenicima ove vere. Samim tim, nisu poznati ni svi običaji za sahrane crkvenih poglavara. Ipak ono što se zna da sam papa tokom života planira najveći deo svog ukopa.
Kada papa umre prva osoba koja je obaveštena je komornik svetog Kardinalskog zbora. Upravo je on odgovoran za formalno utvrđivanje smrti. Pre nego što vest prenese Crkvi i javnosti komornik iznad papinog tela 3 puta izgovara njegovo krsno ime. Kako se papa ne odaziva pozivu, zvanično se proglašava umrlim.
Nakon potvrde komornik skida prsten koji papa nosi kao pečat i uništava ga srebrnim čekićem. Na taj način sprečava da neko koristi pečat za lažno odobravanje dokumenata, ovim je i simbolično objavljen kraj vladavine pape.
Telo ostaje u odajama netaknuto, jer Vatikan zabranjuje bilo kakvu obdukciju nad čovekom. To je dovelo do mnogih teorija u slučajevima kada su pape neočivano umrle. Komornik zatim potpisuje smrtni list i zapečaćuje papin stan voštanim pečatom. Razlog za to jeste činjenica da su u davna vremena stanovi papa često bili pljačkani.
Od ovog trenutka počinje 9 dana žalosti. Svakog dana različiti kardinal predsedava javnim pogrebnim obredom za Svetog Oca.
Pripremu tela obavlja lokalni rimski lekar. Tradicionalna odeća za žaljenje papa je crvena, tako da se on sahranjuje u odelu i cipelama te boje. Tako pripremljeno telo sve do sahrane se nalazi u bazilici Svetog Petra. Svi koji žele mogu na taj način da se oproste od poglavara.
Čin sahrane
Čin sahrane se odigrava između 4. i 6. dana od smrti. Telo se polaže u 3 kovčega, prvi je napravljen od čempresa. On ukazuje da je papa običan čovek koji se ne razlikuje od bilo kog drugog. U ovaj kovčeg se stavljaju i vreće zlatnika, srebra i bakra kao novčana nadoknada za vladavinu. Sledi kovčeg od cinka koji označava trajnost. Ukrašen je jednostavnim krstom i pločom sa ispisanim imenom i godinama vladavine pape. Poslednji kovčeg je napravljen od bresta, drveta koje je veoma retko u okolini Rima, pa je dostojno samog pape. On se zatvara ekserima od čistog zlata.
Poslednjih vekova većina papa se odlučuje da budu sahranjeni ispod bazilike Svetog Petra. Nakon velike ceremonije kovčeg prenosi kroz “vrata smrti”. Ona se nalaze na levoj strani glavnog oltara u bazilici i polaže u pripremljen grob.
Sahrane crkvenih poglavara Pravoslavne veroispovesti
U 11. veku došlo je do Velikog raskola u Hrišćanstvu. Što je za posledicu imalo razdvajanje na Katoličanstvo i Pravoslavlje.
Pravoslavna crkva je druga najbrojnija hrišćanska crkva u svetu. Za razliku od katoličke koja ima jednog poglavara, u pravoslavnoj ovu titulu nose patrijarsi autokefalnih crkava. Do raskola, taj čin imali su rimski, carigradski, aleksandrijski, antiohijski i jerusalimski episkopi. Danas postoji 9 patrijarha – carigradski, aleksandrijski, antiohijski, jerusalimski, ruski, srpski, rumunski, bugarski i gruzijski.
Poglavar Srpske pravoslavne crkve nosi titulu “arhiepiskopa pećkog, mitropolita beogradsko-karlovačkog i patrijarha srpskog”. Kada se smrt naslućuje patrijarh uzima poslednju pričest od jeromonaha. Odmah po objavljivanju smrti počinju pripreme za sahranu, a Sveti arhijerejski sinod preuzima ulogu patrijarha.
Patrijarh testamentom nalaže običaje vezane za sahranu
Kao i papa, tako i patrijarh testamentom nalaže određene običaje vezane za sahranu. Pre svega, bira odeću u kojoj će biti ukopan i mesto, tj. manastir, crkvu ili hram gde će počivati.
Preko kovčega se prebaciju mandija, plašt koji patrijarh i episkopi nose kad ulaze u hram pred početak liturgije. On je zelene boje koja je simbol nade na večno blaženstvo. Stečeno je zaslugom Isusa Hrista i darom Svetoga Duha. Zatim se na kovčeg stavljaju 4 predmeta koja obeležavaju život i misiju patrijarha. Panakamilavka je kapa sa belim platnom koju po tradiciji nosi srpski patrijar. Uz nju dolaze arhijerejski štap žezal, jevanđelje i krst kojim je patrijarh osvećivao narod.
Kovčeg se, najpre, izlaže u patrijarškom salonu gde se služi pomen, nakon toga se prenosi u Sabornu crkvu. Tokom svete arhijerejske liturgije u crkvi vernici odaju počast.
Glavna ceremonija sahrane vrši se u Hramu Svetog Save. Ona počinje svetom zaupokojenom liturgijom koju služi najstariji mitropolit, vladike i 16 sveštenika. Zatim sledi opelo, koje se završava posebnom “razrešnom molitvom”.
Po završetku molitve najbliži patrijarhovi saradnici zatvaraju kovčeg. Zatim ga gardisti Vojske Srbije ga prenose do kripte.
Smrt svakog čoveka, bez obzira na status, je tragični događaj. Kako bi ste u miru mogli da oplakujete gubitak najbližeg prepustite organizovanje sahrane pogrebnom preduzeću Drnda Internacional.
