Od nastanka čovečanstva svetom su vladali ratovi. U želji za proširivanjem teritorija i jačanjem moći, razni narodi su se sukobljavali. Nažalost, ratovi su ostavljali katastrofalne posledice.
Stalnu strepnju za svoj i život svoje porodice pratili su finansijski problemi, glad, progon, pa i bolesti koje su u otežnim uslovima života neretko bile fatalne. Svakako, najveća negativna strana ratovanja jesu brojni izgubljeni životi. Samo je u Prvom svetskom ratu stradalo preko 15 miliona ljudi. Dok u Drugom oko 75 miliona svetske populacije. To ovaj rat i danas čini najsmrtonosnijim. Ujedno, i najvećim oružanim sukobom u ljudskoj istoriji.
Iako su velike žrtve bile među civilima, sahrane tokom rata mnogi vezuju za vojnike. Zbog toga vam pogrebno preduzeće Drnda Internacional otkriva kako su one izgledale.
Sahrane tokom rata u davna vremena
Još u prastara doba drevne civilizacije su posvećivale veliku pažnju odavanju počasti poginulim ratnicima. To potvrđuju i arheološki ostaci vezani za sahrane kod starih naroda. Dobar primer za to jeste bitka kod Heroneje koja se odigrala 338. godine pre Nove ere. Nakon što su trupe Filipa II Makedonskog porazile Atinjane, obe vojske su svoje mrtve sahranile u skladu sa verskim obredima kako bi ublažili bes bogova.
Grci i Rimljani su, pak, gradili prazne grobnice tzv. kenotafe u znak sećanja na svoje ljude ubijene u stranim zemljama, a čiji posmrtni ostaci nisu preneti u rodni kraj. Dok su u 15. godini pre Nove sahrane tokom rata poprimile novi, masovni oblik. Naime, rimski vojskovođa Germanik Julije Cezar je u masovnoj grobnici sahranio kosti legionara koji su stradali 6 godina ranije u borbi protiv germanskih plemena.
Svakako, sve sahrane tokom rata u ovo doba usko su povezane sa verovanjem u zagrobni život.
Pojava prvog vojnog groblja
Nažalost, u 17. veku sahrane tokom rata bile su zapostavljene. Tako su tokom Tridesetogodišnjeg rata plaćenici na bojnim poljima pljačkali mrtve i ostavljali da ih pojedu ptice. Tek u 18. veku donete su regulative kojima je nalagan ukop vojnika. Samim tim, javljaju se i prva vojna groblja.
Organizovanje sahrana vojnika na jednom mestu poklapa se sa velikim ratovima Napoleona. Ova praksa ubrzo se preselila na američki kontinent. U Građanskom ratu su zajedno sahranjivani i Jenkiji i Konfederati u zasebnim grobovima. Svi nadgrobni spomenici na čak 73 nacionalna groblja imali su iste oznake bez obzira na rang, socijalno poreklo ili veru.
Sahrane tokom rata u moru
Tokom ratovanja bitke su vođene ne samo na kopnu, već i na vodi. Sahrane u moru sastavni deo pogrebnih običaja tokom rata. Posebno su Britanci praktikovali da tela preminulih pomoraca “ostave” na dnu mora i okena.
Pogrebna oprema je bila skromna, a pokrov je izrađivan od platna starog jedra ili ležaljke nastradalog mornara. Umesto sveštenika službu je držao kapetan.
Za razliku od onih na kopnu, ove sahrane tokom rata ispunjene su sujeverjem. Vladalo je mišljenje da ptice koje nadleću brod nose duše pokojnika u zagrobni život. Njihovo ubijanje može da donese nesreću celoj posadi.
Ukoliko vas je zadesila smrt drage osobe pogrebno preduzeće Drnda Internacional stoji vam na raspolaganju svih 24 časa, 7 dana u nedelji za kompletno organizovanja pogreba, uključujući i prevoz pokojnika iz inostranstva.
