Republika Madagaskar je država u Indijskom okeanu. Četvrto najveće ostrvo na svetu odvojeno je Mozambičkim kanalom od jugoistočne Afrike. Arheološki dokazi o postojanju ljudi na njemu stari su više od 10.000 godina, ali prva veće naseljavanje dogodilo se oko 5. veka, da bi dolazak Francuza u 17. veku skrenuo pažnju drugih naroda.
Madagaskar je poznat po prelepoj flori i fauni koja je jedinstvena. Mada je karakterističan i po viševekovnoj tradiciji, koja predstavlja spoj savremenih shvatanja i drevnih verovanja. Upravo se to najbolje ogleda u pogrebnim ritualima.
Kako izgledaju sahrane na Madagaskaru otkriva vam pogrebno preduzeće Drnda Internacional.
Posebna veza sa precima
Iako je Hrišćanstvo dominantna religija na Madagaskaru, veliki deo stanovništva i dalje veruje u magične moći predaka. Čak i moderni, urbani stanovnici preminule rođake posmatraju kao žive članove svoje porodice.
Zapravo, nigde na svetu kao ovde duhovni svet nije jednak fizičkom. Preci se opisuju kao “bogovi na zemlji”, koji se smatraju najvažnijim i najmerodavnijim članovima porodice, prisno uključenim u svakodnevni život živih. Ujedno, oni su svojevrsni izvori iz kojih teče životna sila i tvorci običaja i načina života, pa ako uvredite ili zanemarite pokojnike mogu nastati veliki problemi ne samo za vas, već i vašu porodicu.
Sahrane na Madagaskaru zavise od naroda
Bez obzira što postoji raznolikost u ceremonijama, sahrane na Madagaskaru imaju jednu zajedničku karakteristiku, a to je da tkanina igra važnu ulogu. Ona predstavlja još jedan dokaz veze sa preminulim, pa braća i sestre, deca, unuci, ali i drugi rođaci imaju obavezu da pripreme platno za umotavanje. Ono je simbol vlasti, bogatstva, socijalnog statusa. Samim tim pokojniku osigurava prikladan položaj u narednom životu.
I samo mesto sahranjivanja, kao i nadgrobni spomenici su svojevrsni prikaz svakog naroda na Madagaskaru. Tako su grobnice pripadnika Merina čvrste, kamene građevine, izgrađene delimično pod zemljom, gde se u zasebnom delu nalaze na policama tela predaka, umotana u svilu.
Tradicionalne grobnice Mahafali u jugozapadnoj pustinjskoj regiji bile su izgrađene od kamena, ali nadgrađene složeno izrezbarenim drvenim stubovima na kojima su prikazani likovi ljudi i životinja, dok se novije grade od betona sa staklenim prozorima živopisnih prikaza koji imaju ulogu obeležja na nadgrobnim spomenicima.
Poslednjii pozdrav Betsimisaraka naroda sličan je kao sahrane Vikinga. Umesto vikinškog broda, drvene lomače, tzv. Fisokonas, postavljaju se na plaži. Ukrašene su izrezbarenim šarama i rogovima stoke i obavezno zalivene krvlju Zebu, posebnom rasom stoke.
Kada pripadnik Bara umre sahranjuje se u pećini, a kao spomenik služi kamena greda od granita, dok pogrebni rituali Vezo narod održavaju se u šumi, daleko od sela.
Famadihana
Kada su u pitanju neobični pogrebni običaji iz celog sveta, sahrane na Madagaskaru prema mišljenju mnogih zauzimaju prvo mesto.
Naime, narod Malgaši ima poseban ritual koji se naziva Famadihana. U pitanju je dvodnevna svetkovina tokom koje se vrši ekshumacija tela iz kripti. Zbog toga je poznata i kao “okretanje kostiju”.
Tela predaka se odnose u selo, čiste i oblače u odeću koja se izrađuje od svile. Zatim se u njihovu čast održava ogromna gozba. Ne samo da je praćena obiljem hrane i muzikom, već i plesom živih sa mrtvim precima kako bi im preneli porodične vesti i zatražili blagoslov.
Malgaši veruju da pokojnici mogu da komuniciraju sa njima sve dok su prisutni na zemlji, tj. sve dok se njihova tela u potpunosti ne razgrade.
Nakon zalaska sunca, drugog dana tela se vraćaju u grobnice sa pogrebnim poklonima poput novca ili alkohola. Postavljaju se licem nadole, jer se time zatvara ciklus života i smrti, do sledeće Famadihane.
U poštovanju preminulih, kao i u organizovanju kompletne sahrane kod nas može vam pomoći pogrebno preduzeće Drnda Internacional.
