Smeštena na Indokineskom poluostrvu, između Tajlanda na zapadu, Laosa na severu i Vijetnama na istoku, kraljevina Kambodža se u mnogome razlikuje od drugih azijskih država. Upravo svojom autentičnošću privlači brojne turiste, koji svake godine posećuju najveći kompleks hramova na svetu – Angkor. U preko 1.000 jedinstvenih i prelepih građevina možete se upoznati ne samo sa načinom života stanovnika, već i religijskim shvatanjima. Posebno verovanjima o životu i smrti.
Naime, Teravada budizam je zvanična religija Kambodže, koja obuhvata više od 95 odsto stanovništva. Ona je pod jakim uticajem hinduizma i domaćeg animizma, pa se bliska povezanost duhova i društva prožima kroz sve sfere života, uključujući i organizovanje sahrana. Odnosno, narod Kambodže smatra da se može manipulisati nečijim životom kroz kontakt sa duhovnim entitetima koji su poznati pod nazivom “baromei”.
Kako izgledaju sahrane u Kambodži otkriva vam pogrebno preduzeće Drnda Internacional.
Verovanje u krug života
Polazeći od religije, stanovnici Kambodže veruju u ciklus smrti i ponovnog rađanja. To znači da smrt vide kao kraj životnog ciklusa, ali ne i kao kraj života. Samim tim nema pokazivanja emocija i tuge zbog gubitka.
Ipak, postoje 2 karakteristična sujeverja po kojima se sahrane u Kambodži razlikuju od budističkih običaja. Vezana su za držanje tela dalje od životinja, jer, ako pokojnik čuje životinjski glas, njegova duša će se vezati za tu životinju. Drugo sujeverje ističe da se nikako ne sme dopustiti mački da preskoči pokojnika. Ako se to dogodi, duša pokojnika postaje zli duh i ne ulazi u ciklus ponovnog rađanja.
Sahrane u Kambodži su važni događaji
Baš kao sahrane na Baliju, tako i ispraćaj drage osobe na večni počinak u Kambodži obuhvata veliku pripremu koja traje više dana.
Čim smrt nastupi na kući se postavljaju bele zastave koje ukazuju da je neko u tom domaćinstvu umro.
Zatim porodica pokojnika okupa i obuče u odeću za sahrane, a kovčeg ukrasi cvećem. Sanduk sa telom ostaje u domu 7 dana kako bi i rođaci iz udaljenih krajeva mogli da stignu na ceremoniju, dok traje bdenje monasi obavezno posećuju pokojnika i čitaju posebne besede.
Nakon nedelju dana iz kuće preminulog kreće pogrebna povorka koju čine budistički monasi i članovi porodice. Kremiranje je uobičajeni način sahranjivanja, jer se veruje da ono omogućava duši da pređe u sledeću fazu postojanja, gde će čekati reinkarnaciju.
Sakupljeni pepeo, obično, se odlaže u hram. Mada nije redak slučaj da se od njega izrađuje nakit i amajlije koje članovi porodice nose kao znak ljubavi i poštovanja.
Period žalosti
Odeća za žaljenje u Kambodži je bele boje, a neretko supružnici i deca pokojnika seku kosu kao znak žalosti.
Sedmog i 100. dana po sahrani održavaju se ceremonije u čast preminulog. One podrazumevaju davanje milostinje i molitvu.
Osim njih, važna je još jedna ceremonija koja se naziva “Prachum Bend”. Održava se u septembru ili oktobru i traje 15 dana. U tom periodu duše, koje zbog loše karme nisu mogle da se reinkarniraju, posećuju svet živih kako bi potražile svoje rođake, pokajale se ili meditirale.
Ukoliko je vašu porodicu zadesila smrt drage osobe, prepustite organizovanje sahrane pogrebnom preduzeću Drnda Internacional, koje je posebno specijalizovano za međunarodne pogrebne usluge.
