Protestantizam je treća najveća hrišćanska veroispovesti sa oko milijardu pristalica širom sveta. Što čini 37 odsto svih Hrišćana. Nastao je reformacijom iz 16. veka. Naime, učenje nemačkog monaha Martina Lutera iz 1517. pokrenulo je 12 godina kasnije protest protiv onoga što su njegovi sledbenici smatrali greškama u Katoličkoj crkvi. Odnosno, protiv korupcije Katoličke crkve i njenih “srednjovekovnih izmišljotina”.
Protestanti odbacuju rimokatoličku doktrinu o papinoj nadmoći i sakramentima. Dok dele verovanje u Boga, doktrine o Trojstvu, kao i Isusovom vaskrsenje za spasenje i večni život. U skladu sa učenjem o smrti i zagrobnom životu odaje se i poslednje poštovanja i sećanje na preminule.
Kako izgledaju sahrane kod Protestanata otkriva vam u ovom blogu pogrebno preduzeće Drnda Internacional.
Pogrebni običaji slave život
Ako vreme i okolnosti to dozvole, najbliži članovi porodice se okupljaju da provedu zajedno sa voljenom osobom njegove poslednje trenutke. Obično se tada poziva i pastor kako bi pročitao poslednju molitvu. Upravo je on i prvi obavešten kada smrt nastupi.
Sahrane kod Protestanata usredsređene su na slavljenje života. Pa se gubitak bliske osobe posmatra kao na radovanje što je ona sada na Nebu. Zbog toga je bdenje važan deo pogrebne tradicije. Rodbina i prijatelji preminulog dolaze da odaju počast. Ujedno da pruže njegovoj porodici podršku u najtežim trenucima.
Zavisno od želje članova porodice, pa i samog pokojnika, kovčeg može biti otvoren ili zatvoren. U pojedinim situacijama umesto izloženog tela nalazi se njegova fotografija. I vreme posete nije jasno naznačeno. Najčešće se obavljaju popodne i uveče.
Oni koji nisu u mogućnosti lično da dođu, izraze saučešća iskazuju slanjem posebnih kartica sa porukama, cvećem, korpama sa voćem, pa i donacijama dobrotvornim organizacijama koje je odredila porodica.
Dok traje bdenje pastor počinje sa pripremom pogrebne službe.
Otvorene i zatvorene sahrane kod Protestanata
Najkasnije 3 dana od smrti održava se sahrana. Pojedine porodice biraju zatvoreni tip, tj. sahranu samo u krugu najbližih. Dok se drugi odlučuju za otvorene, tako da svi mogu da prisustvuju.
Za razliku od katoličke, koja dozvoljava bogosluženje kao deo molitvenog bdenja, u Protestantizmu molitve su sastavni deo pogrebne službe. Sahrane kod Protestanata se razlikuju i od pravoslavnih po specifičnom odavanju poštovanja u crkvi. Tako da govor za sahranu ne drži samo najbliži član porodice, već i prijatelji. Oni obiluju uspomenama, anegdotama iz života preminulog i pohvalama u njegovo ime. Neretko se izvode i omiljene pokojnikove pesme.
Kremiranje je najčešći oblik sahranjivanja u protestantskoj veri. Urna sa pepelom se postavlja u kolumbarijum ili se zakopava u zemlju, kao kod klasičnog ukopa.
Običaji nakon sahrane kod Protestanata
Nakon sahrane, porodica i bliski prijatelji se okupljaju na ručku. U pitanju su neformalna okupljanja koja se održavaju u crkvi ili u kući preminulog. Gosti često donose hranu kako bi olakšali ožalošćenoj porodici pripremu.
Pogrebno preduzeće Drnda Internacional ima dugogodišnje iskustvo u organizovanju sahrana različitih vera i naroda. Ono po čemu se posebno izdvaja jeste brz i siguran transport pokojnika iz inostranstva najsavremenijim vozilima.
