Sahrane kod starih naroda

Od davnina ljudi su poštovali svoje pretke. Pa su nastojali da preminulima odaju posebnu počast. O tome svedoče brojna arheološka otkrića. Ipak, posmatrajući sahrane kroz istoriju najveću pažnju i dalje privlače piramide. Gotovo da nema osobe na svetu koju ove monumentalne građevine ne podstiču na učenje egipatske kulture. One su stalna tema i naučnika i istraživači, koji nastoje da otkriju kako su nastale matematički precizne konstrukcije u to doba.

Pored Egipta i Drevni Rimljani i Grci ostavili su značajan trag u čovečanstvu. Njihovo umeće ratovanja, gradnje, pa i vođenja politike u zemaljskom svetu pretočeno je u verovanja života posle smrti.

Kako su izgledale sahrane kod starih naroda u Rimu i Grčkoj otkriva vam u ovom blogu pogrebno preduzeće Drnda Internacional.

Sahrane kod starih naroda na teritoriji Grčke

U Grčkoj sahrana je bila važan ritual za prelazak iz života u smrt. Predstavljala je pomoć kako bi pokojnik mogao mirno da se otisne u zagrobni život. Ako bi se ritual izveo pogrešno, pokojnik je odlazio na sud Hadu. Kako su se svi živi bojali ovog mračnog boga podzemlja ceremonija za sahrane je pažljivo izvođena. Ujedno, ona je bila prilika da se pokaže porodično bogatstvo, snaga i društveni status.
Sahrane kod starih naroda u Grčkoj obuhvatale su tri dela: prothesis, ekphora i perideipnon.

Stari Grci su verovali da duh napušta telo odmah nakon smrti. Pa su istog trenutka počinjali sa pripremom preminulog kao prvim, važnim delom za organizovanje sahrana. Po tradiciji, žene su prale telo i oblačile. Oprema za ispraćaj pokojnika birana je prema statusu. Tako, na primer, vojnicima je oblačen oklop, a mladim nevestama venčanica.

Prema grčkoj mitologiji Haron je barkom od Aherona prevozio duše na drugu obalu, tj. do kraljevstva mrtvih. Svoju uslugu naplaćivao je jednim obolom (novčićem). Da bi preminuli imao da plati putarinu prilikom pripreme za sahranu stavljan je zlatnik u njegova usta ili na oči.
Drugi deo, ekphora, zapravo, se odnosi na pogrebnu povorku. Kretala se noću, a na putu do groblja zaustavljana je kad god je trebalo da joj se pridruže novi ljudi. Povorku su, obično, pratili muzičari i pevači u čast pokojnika.

Kovčeg sa telom je polagan u zemlju ili se vršilo kremiranje, a zatim zakopavanje pepela. Grobnice su obavezno bile ukrašene statuama i mitskim motivima. Dok su oko njih postavljane vaze, figure i druge uspomene, kako pokojnik ne bi bio zaboravljen.

Običaji nakon sahrane kod Starih Grka slični su današnjim. Po povratku sa groblja u domu pokojnika je postavljana trpeza sa jelima. Na isti način obeležavan je treći i deveti dan, kao mesec i godina dana nakon sahrane. Tada su žene iz porodice na groblje iznosile sitne kolače, vino, pa i nakit i parfeme kako bi najbližem olakšavale putovanje u novi život.

Sahrane kod starih naroda u Rimskom carstvu

Pripreme za sahrane kod starih naroda u Rimu su počinjale okupljanjem porodice oko preminulog. Najbliži najstariji član je imao zadatak da zatvori oči pokojniku i pruži mu poslednji, večni, poljubac. Kupanje pokojnika u doba Starog Rima nosilo je posebnu simboliku žaljena. Nakon oblačenja, baš kao i kod Grka, pokojniku je stavljan novac kojim je plaćao put u zagrobni život.

Kada je obavljena priprema tela, organizovan je ručak na kome je jedan član porodice držao govor u pokojnikovu čast. Na taj način duša preminulog je znala da je vreme da napusti zemaljski život.

Osim članova porodice i prijatelja, pogrebnu povorku činili su i muzičari, glumci, kao i profesionalni ožalošćeni. Prema tradiciji glumci su nosili maske koje su označavale preminule pretke. Dok su profesionalni ožalošćeni bile unajmljene žene koje su glasno naricale.
Po dolasku povorke na groblje obavezno je prinošena žrtva boginji Cereri, žaštitnici žita. Do sredine 2. veka praksa je bila da se preminuli kremira. Obavljano je u nekropoli, gradu mrtvih, a pepeo je sakupljan u urnu. Tek tada je ceremonija bila potpuna, pa je duh pokojnika mogao da uđe u podzemni svet.

Inhumacija

Trend inhumacije, odnosno ukopa, podigao je sahrane kod starih naroda u Rimskom carstvu na viši nivo. Telo je polagano u veliki sarkofag sa raskošnim ukrasima. Bogatašima i znamenitim ljudima građene se ekstravagantne, pravougaone grobnice sa višestrukim komorama. Često su u jednoj od njih držani portreti, dragocenosti i drugi predmeti značajni preminulom.

Običaji nakon sahrane vezivani su za posebne dane žalosti koje je porodica odredila, kao i za festival Parentalia. Naime, od 13. do 21. februara svake godine u čast mrtvih Rimljani su na groblja iznosili hranu, vino i kolače, kao ponudu svojim precima.

Iako običaji u Srbiji za sahrane imaju svoju, drugačiju, tradiciji, tuga koja se pojavi kada se suočimo sa gubitkom voljene osobe oduvek je ista. U tim trenucima značajnu pomoć pružiće vam kompanija Drnda Internacional. Našem stručnom osoblju možete prepustiti kompletne pogrebne usluge, a ako je potrebno i međunarodni prevoz pokojnika.