Kovčezi

Kovčezi su najraspostranjenije sredstvo za sahranjivanje. Zapravo, oni predstavljaju pogrebnu kutiju koja služi za držanje posmrtnih ostataka preminulog pre ukopa ili kremiranja.

Naziv potiče od latinske reči cophinus, što znači “korpa”. Prvi put je upotrebljen u mikenskom grčkom jeziku.

Kako su se kovčezi menjali kroz istoriju otkriva vam pogrebno preduzeće Drnda Internacional.

Postojali su pre Nove ere

Kovčezi su postojali još pre 100.000 godina. Ipak, najstariji dokazi o njima potiču iz 5.000. godine pre Nove ere, a pronađeni su u kineskoj pokrajini Šensi. Takođe, na arheološkom nalazištu Banpo otkriven je kovčeg koji je pripadao četvorogodišnjoj devojčici. Njegove dimenzije iznosile su 1,4 m sa 0,55 m i debljine od 3 do 9 cm.

Baš kao sahrane kroz istoriju, tako su i kovčezi, služili da se pokaže raskoš i društveni sloj preminulog. Broj drvenih okvira određivao je debljinu kovčega kojom je naglašavan nivo plemstva. Najbolji primer za to dolazi iz Egipta.

Egipćani su verovali da je smrt samo put u zagrobni život. Da bi sačuvali telo preminulog vršili su balsamovanje. Tek nakon toga telo je motano u platno i polagano u kovčeg, koji se nazivao sarkofag. On je bio izrađen od kamena, metala, pečene gline ili drveta. Obavezno je bio bogato ukrašen prikazima portreta pokojnika i značajnim događajima iz njegova života ili, pak, mitološkim scenama. Poklopac je bio ravan ili u obliku krova. Kovčezi vladara, kao i bogatih ljudi, stavljani su u piramide.

Srednjovekovna izrada kovčega

Tačni podaci koliko su u Srednjem veku bili u upotrebi drveni sanduci ne postoje. Razlog za to leži u činjenici da se većina raspala. Ostali su jedino kovčezi od olova i kamena koji su bili rezervisani za veoma bogate i važne osobe.

Oblik se razlikovao od današnjeg. Naime, pravougaoni oblik na vrhu je imao zaobljeni krug za glavu. Upravo takav je kovčeg pronađen na groblju Grejfrajars u Lesteru. Sastojao se iz dva dela – olovnog i kamenog, a smatra se da je pripadao dobročiniteljki iz 13. Ili 14. veka.

Kovčezi u 19. veku

Iako su Francuzi zvanično uveli termin kovčeg, značajniji uticaj na njihov razvoj ima Američki građanski rat. Korišćeni su za lako i bezbedno transportovanje mrtvih vojnika. Da bi nakon rata započela masovna proizvodnja kovčega kakve danas poznajemo.

U istom periodu, kovčezi su dobili sasvim nov nivo u Engleskoj, otvaranjem Newman Brothers fabrike za izradu. Sahrane u Viktorijansko doba bile su ogromni događaji na koje su ljudi trošili čitavo bogatstvo. Te su počeli kovčege da ukrašavaju zlatnim ručicama, pokrovima i ornamentima. Naročito su bili popularni modeli koji su se, zapravo, sastojali iz 3 dela, a težili su i do 250 kg.

Kovčezi u savremenom dobu

Kovčezi su dobar način da se reflektuje i zapamti ličnost pokojnika. Te su dostupni brojni modeli – počev od najjednostavnije drvene konstrukcije, pa do šestougaonih. Izrađuju se od presovanog mahagonija, oraha, trešnje, javora, breze, hrasta, bora, topole, dok je unutrašnjost obložena platnom.

Oni su obavezni deo i za kremiranje. Tom prilikom se koriste ekološki modeli, tj. od mekog drveta, bez ikakvih metalnih delova ili premaza.

Širok izbor kovčega možete pronaći u ponudi pogrebnog preduzeća Drnda Internacional.