Kolumbarijum

Kolumbarijum je posebni prostor za smeštaj urni nakon kremiranja. Obično su u formi jednog zida ili posebno izgrađenog objekta sa nišama. Svaka niša je, zapravo, prostor za jednu urnu. Te se na njoj nalazi pločica standardnog oblika i veličine sa urezanim imenom i prezimenom preminulog, kao i godinom rođenja i godinom smrti.

Kada je nastao kolumbarijum otkriva vam pogrebno preduzeće Drnda Internacional.

Prvi kolumbarijum izgradili su Drevni Rimljani

Stotinama, pa i hiljadama godina, ljudi su razmišljali kako da sahrane posmrtne ostatke svojih najmilijih nakon kremacije.

Naime, kremiranje koje je razvijeno nekoliko milinijuma pre Nove ere dovelo je do pitanja da li pepeo preminulog treba čuvati kod kuće ili ga posipati. Upravo zbog toga u Rimskom carstvu, kada se i kremiranje ustalilo kao oblik sahranjivanja, razvijen je posebni deo za čuvanje pepela.

Po strukturi je podsećao na kućice za ptice, a urne u njima na golubice. Pa je i naziv kolumbarijum izveden od rimske reče “columba” što znači golub, golubica. Obično su bile pravougaone konstrukcije izgrađene od cigala, delimično ili potpuno pod zemljom. Nalazili su se na izdvojenim mestima čije čuvanje je bilo povereno pogrebnom društvo koje su činili niži i srednji staleži u Rimu. Pojedini su, pak, bili složeni, ukrašeni mozaicima i slikama iz svakodnevnog života. Najbolji primer takve vrste jeste kolumbarijum di Pomponio Hylas koji potiče iz 1. veka.

U Hadrijanovo doba, tj. u 2 veku, inhumacija je zamenila kremaciju. Samim tim kolumbarijum su zamenili standardni spomenici i kovčezi kakvi se danas koriste. Tek u 20. veku, donošenjem Zakona o kremaciji, došlo je do oživljavanja kolumbarijuma.

Kolumbarijum u Srbiji

Aleja zaslužnih građana i Aleja velikana u Beogradu nametnule su i pitanje smeštaja urni. Te je društvo “Oganj” 1904. godine pokrenulo inicijativu da se podigne prvi krematorijum i prvi kolumbarijum. Iako je Ministarstvo narodnog zdravlja dalo saglasnost još 1928. godine, do izgranje je došlo 1964. godine.

Po projektu arhitekata Spasoja Jovanovića i Ljubomira Profirovića u adaptiranoj kapeli za ispraćaj Jevreja aškenskog reda otvoren je 1964. godine prvi krematorijum, a Aleja zaslužnih građana je dobila prostor za smeštaj urni, odnosno prvi kolumbarijum. Prvi građanin koji je sahranjen na ovaj način je dr Vojislav Kujundžić, osnivač društva “Oganj”.

Narednih godina duž severoistočne i jugoistočne strane Novog groblja u Beogradu formirane su druge celine za smeštaj urni. Da bi se kasnije razvile i u drugim većim gradovima.

Kolumbarijume ne treba poistovećivati sa mauzolejem

Posmatrajući sahrane kroz istoriju možemo da zaključimo da su mauzoleji monumentalne grobnice namenjene, pre svega, vladarima. Mada su građene i u čast značajnih ljudi i bogatih porodica.

Zapravo, u pojedinim mauzolejima, kada se sahranjuje preminuli nakon kremiranja, kolumbarijum je njegov sastavni deo.

Veličina niša u kojoj se smeštaju urne može biti različitih veličina. Takođe, mogu biti zatvorenog ili otvorenog tipa, u formi kaseta. Ovi faktori, ali i lokacija određuju cenu zakupa za 10 godina.

Kompanija za pogrebne usluge Drnda Internacional sa svojim stručnim timom stoji vam na raspolaganju svih 24 časa, 7 dana u nedelji. Pored celokupne opreme za ispraćaj pokojnika, kod nas možete pronaći i cveće za sahrane i odeću za žaljenje.