Posmatrajući sahrane kroz istoriju možemo da zaključimo da su ljudi od davnina negovali izuzetno poštovanje prema svojim precima, te su nastojali na što dostojanstveniji način da isprate preminulog na večni počinak.
Ipak, dan pokopa nije označavao kraj odavanja počasti. Običaji nakon sahrane razvijani su tokom vekova u svim zemljama i svim religijama. Mnogi od njih i danas se primenjuju, pa sahrane u Meksiku karakteriše Dan mrtvih. Ovaj praznik je prava svetkovina koja traje 3 dana. U Indiji, pak, tradicionalno se pripremaju omiljena jela pokojnika. Dok u našoj zemlji zadušnice predstavljaju posebne dane posvećene dragim osobama koji više nisu sa nama.
Iako vera, želja pokojnika ili odluka porodice određuju način i mesto pogreba, sahrane poznatih i znamenitih ličnosti se izdvajaju. Samim tim zauzimaju i posebnu celinu na gradskim grobljima. Upravo takva kod nas je aleja zaslužnih građana.
Ko počiva u njoj otkriva vam pogrebno preduzeće Drnda Internacional.
Kada je sagrađena aleja zaslužnih građana?
Nagli razvoj i naseljavanje Beograda u 19. veku doveli su do urbanističkih promena, te se dotadašnje Tašmajdansko groblje našlo u centralnom delu grada.
S obzirom da ovakvo rešenje nije bilo pogodno za grad, posmrtni ostaci morali su da se izmeste. 1886. godine nastalo je Novo groblje u Beogradu koje se prostire od Ruzveltove do crkve Sv. Nikole.
Vremenom, obrazovane su zasebne celine, koje su groblju dale prepoznatljivu formu. Među prvima, 1927. godine, nastala je aleja velikana u Beogradu, da bi 3 decenije kasnije bila izgrađena i aleja zaslužnih građana.
U centralnom delu groblja, po projektu arhitekte Svetislava Ličine, stvoren je novi arhitektonsko uređeni prostor za sahranjivanje znamenitih građana Srbije. Na površini od 4.200 m² bilo je smešteno 11 kružnih, zajedničkih grobnica, 44 pojedinačne grobnice, kolumbarijum u vidu 13 polukružnih zidova sa pregradama za urne i rozarijum sa kasetama.
Zbog potrebe za novim grobnim mestima aleja zaslužnih građana proširena je 2005. godine. Tada su dodata 2 polukružna zida, 2 kružne grobnice, 9 pojedinačnih i 11 kaseta. 2011. godine izgrađena su još 2 polukružna zida, 3 kružne grobnice, 12 pojedinačnih grobnica i 15 kaseta.
Aleja zaslužnih građana – pravila sahranjivanja
Sahrane u aleji zaslužnih građana regulisane su posebnom gradskom odlukom. Prema njoj, , Skupština grada Beograda, tj. gradonačelnik vrši procenu da li je preminuli dao značajan doprinos kulturi i javnom životu grada i republike Srbije. Tek po odborenju supružnika ili uže porodice može se organizovati sahrana.
Tako je aleja zaslužnih građana okupila nosioce najviših odlikovanja Srbije, akademike SANU i druge značajne ličnosti iz društvenih oblasti – počev od političkih, preko kulturnih i umetničkih, pa do sportskih.
Za razliku od aleje velikana ovde se ne mogu sahranjivati članovi porodice, već samo ličnosti koje su svojim radom i zalaganjem to zaslužile. Takođe, ne postoji pravilo upisivanja verskih obeležja na grobnim pločama.
U aleji zaslužnih građana do danas sahranjeno je preko 740 istaknutih stanovnika Srbije
Revolucionar Risto Stefanović je prva osoba sahranjena u aleji zaslužnih građana. Već naredne, 1966. godine pridružio mu se književnik Čedomir Minderović.
Tokom pola veka postojanja sahranjeni su brojni glumci. Između ostalih, sahranjeni su Stevo Žigon, Rahela Ferari, Bata Živojinović, Milena i Dragan Nikolić, Ružica Sokić, Zoran Radmilović, Mija Aleksić, Bora Todorović… Zatim čuveni pisci Danilo Kiš, Miloš Crnjanski, Ivo Andrić, Mira Alečković, Branko Ćopić, Momo Kapor. U aleji počivaju i istaknuti slikari Milić od Mačve, Olja Ivanjicki, Paja Jovanović, Petar Lubarda, kao i mnoge druge ličnosti koje su obeležile doba u našoj istoriji.
Bez obzira u kom ste gradu i na kom groblju odlučili da vaš voljeni počiva, prepustite organizovanje sahrane kompaniji Drnda Internacional. Naše kompletne pogrebne usluge obuhvataju i transport iz bilo kog mesta, uključujući i prevoz pokojnika za Srbiju.
